آسایشی که هست مرا در کنار توست

نوشته شده توسط · در

شعر انتظار از هوشنگ ابتهاج به همراه آواز 

انتظار

شاعر: هوشنگ ابتهاج

باز آی دلبرا که دلم بی قرار توست
وین جان بر لب آمده در انتظار توست

در دست این خمار غمم هیچ چاره نیست
جز باده ای که در قدح غمگسار توست

ساقی به دست باش که این مست می پرست
چون خم ز پا نشست و هنوزش خمار توست

هر سوی موج فتنه گرفته ست و زین میان
آسایشی که هست مرا در کنار توست

سیری مباد سوخته ی تشنه کام را
تا جرعه نوش چشمه ی شیرین گوار توست

بی چاره دل که غارت عشقش به باد داد
ای دیده خون ببار که این فتنه کار توست

هرگز ز دل امید گل آوردنم نرفت
این شاخ خشک زنده به بوی بهار توست

ای سایه صبر کن که برآید به کام دل
آن آرزو که در دل امیدوار توست


قطعه "بیقرار" از آلبوم حریق خزان اثر دلنشین علیرضا قربانی  و آهنگسازی مهدیار علیزاده و با شعر "انتظار" از هوشنگ ابتهاج (سایه)
هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...

فیه ما فیه:

"به نام خدایی که جان آفرید

سخن گفتن اندر زبان آفرید"

سخن سايه حقيقت است و فرع حقيقت.

انديشه ها همان حقايق فارغ از صوت و صورتند كه سخن سايه آنهاست.(فیه ما فیه)

نردبان آسمان است این کلام

هر که زین بر می رود آید به بام

نی به بام چرخ، کو اخضر بُوَد

بل به بامی کز فلک برتر بُوَد

تمامى جهان صورت سخنى است كه تجلى يک فكرت از عقل كل است.(فیه ما فیه)

در سخن مخفی شدم مانند بو در برگ گُل
میل دیدن هر که دارد، در سخن بیند مرا

گلستان سعدی:

پارسایی را دیدم بر کنار دریا که زخم پلنگ داشت و به هیچ دارو به نمی‌شد. مدت‌ها در آن رنجور بود و شکر خدای عزّوجل علی الدوام گفتی. پرسیدندش که شکر چه می‌گویی؟ گفت: شکر آن که به مصیبتی گرفتارم نه به معصیتی.

گر مرا زار به کشتن دهد آن یار عزیز

تا نگویی که در آن دم غم جانم باشد

گویم از بنده مسکین چه گنه صادر شد

کاو دل آزرده شد از من غم آنم باشد

مطالب اخیر

بیشتر

اندیشه سیاسی ارسطو:

طبقه بندی حکومـت ها:

ارسطو مملکتها یا دولتها را بر حسب شماره ی فرمانروایان و خود خواهی و نفع خویش بینی یا نوع پروری و نفع عموم بینی تقسیم می کند. حکومتی که صلاح عموم را در نظر داشته باشد، اگر به دست یک تن اعمال شود حکومت پادشاهی نام دارد. و اگر به دست گروهی از مردم اعمال شودآریستوکراسی خوانده میشود.  و حکومتی که پروای خیر و صلاح همگان را دارد و بدست اکثریت اداره میشود همان نامی است که عنوان مشترک همه انواع حکومت است، یعنی پولیتی( جمهوری) . ارسطو از حکومت دموکراسی با این شرط که فضیلت های افراد در آن جمع میشود و  نیز داوری  جمع متفکر بهتر از داوری   فرد است دفاع میکند.

"برگرفته از کتاب سیاست ارسطو، ترجمه حمید عنایت"