شعری از دیوان غزلیات حافظ شیرازی

دردم از يار است و درمان نيز هم                   دل فداي او شد و جان نيز هم

اين که مي گويند آن خوشتر ز حسن                 يار ما اين دارد و آن نيز هم

ياد باد آن کو به قصد خون ما                    عهد را بشکست و پيمان نيز هم

دوستان در پرده مي گويم سخن              گفته خواهد شد به دستان نيز هم

چون سر آمد دولت شب هاي وصل                    بگذرد ايام هجران نيز هم

هر دو عالم يک فروغ روي اوست                    گفتمت پيدا و پنهان نيز هم

اعتمادي نيست بر کار جهان                      بلکه بر گردون گردان نيز هم

عاشق از قاضي نترسد مي بيار                       بلکه از يرغوي ديوان نيز هم

محتسب داند که حافظ عاشق است             و آصف ملک سليمان نيز هم

                                                          " غزل شماره 363 "                                                                                                                                                                            

*معانی ابیات:

 ۱- درد و رنجم و از طرفی درمانم نیز از یار است، دل و جانم نیز فدای او شده است. 

۲- این که مردم می گویند «آنی» هست که خوشتر و بهتر از زیبایی است، بار ما هم زیبایی را دارد و هم «آن» را. 

٣- یاد آنکسی که به نیت کشتن ما، گیسوی خود را در پیچ و تاب داد و پیمان شکست همیشه در خاطر ما باد.

 ۴- دوستان، سخن خود را پوشیده میگویم گرچه آشکار با نوای موسیقی هم گفته خواهد شد

۵- همچنانکه برکت و اقبال شبهای وصال به پایان رسید. روزهای هجران و جدایی نیز به پایان می رسد.

۶-هر دو عالم یک پرتو از تجلیات روی حق است، این سخن را پنهان و پیدا با تو گفتم. 

۷- نه تنها بر کار جهان بلکه بر آسمان چرخان نیز اعتمادی نیست.

۸- آدم عاشق از قاضی نمی ترسد پس شراب بیاور و بدان که عاشق حتى از بازپرسی سلطان نیز هراس ندارد.

 ۹- محتسب و وزیر کشور فارس هر دو میدانند که حافظ شراب مینوشد (زيرا عاشق است.)